Κερδίζουμε προμήθεια για προϊόντα που αγοράζονται μέσω ορισμένων συνδέσμων σε αυτό το άρθρο.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, οι πατέρες με ήρεμο τρόπο που ασχολούνται συχνά με τα μωρά τους, μπορούν να βελτιώσουν το επίπεδο νοημοσύνης του παιδιού τους.
Η έρευνα δείχνει ότι οι περισσότεροι πατέρες χρόνο ξοδεύουν μαζί τους παιδιά, από τη στιγμή που γεννιούνται, τόσο το καλύτερο. Αυτός ο τακτικός χρόνος συγκόλλησης έχει θετικό αντίκτυπο στο μέλλον του παιδιού.
"Το σαφές μήνυμα για τους νέους πατέρες εδώ είναι να κολλήσουν και να παίξουν με το μωρό σας", ανέφερε ο καθηγητής Paul Ramchandani, του Imperial College London, Ανεξάρτητος. "Ακόμη και όταν είναι πολύ νέοι, το να παίζεις και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα".
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, αναλύθηκαν οι αλληλεπιδράσεις 128 πατέρων με τα τρία μηνιαία μωρά τους. Ένα χρόνο αργότερα γνωστική ανάπτυξη του βρέφους μετρήθηκε.
Sally AnscombeGetty Images
Η έρευνα περιελάμβανε επίσης την καταγραφή βίντεο από τους πατέρες που έπαιζαν και διαβάζονταν στα παιδιά τους όταν είχαν φτάσει την ηλικία των δύο ετών.
Σε αυτό το στάδιο, η ανάπτυξη του παιδιού βαθμολογήθηκε χρησιμοποιώντας έναν τυπικό δείκτη διανοητικής ανάπτυξης (MDI), ο οποίος περιλαμβάνει την αναγνώριση χρώματος και σχήματος.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι η υψηλότερη ποσότητα πατέρας ποιοτικού χρόνου που δαπανάται με τα μωρά τους, τόσο καλύτερα τα παιδιά πραγματοποίησαν στις εξετάσεις. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό υπογραμμίζει τη σημασία αυτών των αλληλεπιδράσεων από όσο το δυνατόν νεότερη ηλικία.
"Για εκείνους τους πατέρες που είναι περισσότερο αφοσιωμένοι μπορεί να είναι ότι υπάρχουν πολύ πιο θετικά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή τους γενικά», πρόσθεσε ο καθηγητής Ramchandani. "Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος για τον σύνδεσμο, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι γι 'αυτό. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι υπάρχει ένα μήνυμα εδώ, και φαίνεται να είναι σημαντικό. "
Αν και τα ευρήματα αυτής της μελέτης αλληλεπίδρασης πατέρα-παιδιού είναι πολύ θετικά, πρέπει να ειπωθεί ότι δεν ήταν απολύτως πειστικά καθώς υπήρχαν περιορισμοί στη μελέτη. Δεν εξέτασε το επίπεδο εκπαίδευσης στους συμμετέχοντες και αναλύθηκαν μόνο μικρά βίντεο παρά οι πλήρεις αλληλεπιδράσεις τους στην καθημερινή ζωή.